Nieuws
- 2024
In het nieuws
Guénola de Lhoneux: Een nieuw tijdperk voor educatief vrijwilligerswerk in België
Na meer dan 15 jaar in het onderwijs als leerkracht en onderwijsadviseur gewerkt te hebben, besloot Guénola de Lhoneux begin 2023 de vereniging ABS – Aidants Bénévoles Scolaires – op te richten.Zij is ook onderwijsadviseur binnen “la Fédération de l’Olivier”, waartoe de inrichtende machten van een twintigtal scholen in het vrije netwerk behoren.Haar missie? scholen openstellen voor de cultuur van vrijwilligerswerk. Concreet? Het bieden van vrijwilligershulp op maat aan leerkrachten tijdens de schooltijd en hen ondersteunen in hun pedagogisch werk.Brigitte Ullens de Schooten: De stichting “Aidants Bénévoles Scolaires” wordt opgericht in een nogal gespannen actuele context op het vlak van onderwijs. Waar situeer je jezelf op vlak van het onderwijs?Guénola de Lhoneux: Het is waar dat mijn vrijwilligerssysteem van start gegaan is in een contextuele, laten we zeggen, moeilijke periode. We leven in een aanzienlijke periode van verandering en hervorming en het schoolsysteem is 'just-in-time'. Maar in werkelijkheid is vrijwilligerswerk op school een 'win-win' aanpak, die zowel voor scholen als voor de samenleving gunstig is. Het sociale probleem is duidelijk en wordt erkend door de overheid, want er zijn overal scholen en er zijn overal problemen, ongeacht het sociaal economisch niveau.BUdS: Welke plaats neemt de vrijwilliger in, naast de leerkracht en wat is de rol van de ABS naast de schooldirecteuren?GdL: Een vrijwilliger vervangt de leerkracht niet. Die leraar blijft de leerexpert. De vrijwilliger is er om de leerkracht, een leerling of een groep leerlingen te helpen bij een goede pedagogische balans. En het is niet de bedoeling om, op verzoek van gezinnen, een vrijwilliger achter een specifiek kind te zetten. Het verzoek moet afkomstig zijn van de directeur, die een missie in een klas identificeert. In dit specifieke geval kan een project ingepland worden.Momenteel verwelkomen we talrijke vrijwilligers dankzij onze verwijzingen op internet en wij reageren op verzoeken van scholen, maar het doel is eerder om ons aan te bieden als facilitator, dus om ten dienste te staan van de scholen en hen te begeleiden bij het werven van hun eigen vrijwilligers, en die te ondersteunen en te behouden. Ons doel is niet om te centraliseren, maar om te helpen, ongeacht het netwerk, of het nu in de kleuterschool, het basisonderwijs of het secundair onderwijs is, waar we ook een eerste ervaring opdoen.BUdS: En als ik morgen vrijwilliger wil worden, zijn er dan specifieke beperkingen?GdL: Wij rekruteren elk profiel dat gevoelig is voor de schoolzaak, met een perfecte beheersing van het Frans, affiniteit met kinderen en in staat om in een team met volwassenen te werken. Als de vrijwilliger uit de onderwijswereld komt, is dat een pluspunt... Wij ondervinden geen problemen met de missies zelf. Op zich is het aanbod van vrijwilligers belangrijk, maar onregelmatig, omdat vrijwilligers zich bij verschillende verenigingen aanmelden; Wij moeten reactief zijn als een profiel bij ons past.De ervaring leert dat werving lokaal moet blijven en daarom willen we dat de scholen hun vrijwilligers stapsgewijs beheren en aan zich binden.BUdS: U reageert u momenteel op verzoeken van schooldirecties en u biedt ook ondersteuning op maat aan, nietwaar?GdL: Er zijn veel behoeften. Het doel is om ondersteuning te bieden. Als een directie ons vraagt om een leerkracht te helpen, zal de aanwezigheid van de vrijwilliger heilzaam zijn: iedereen wint. De vrijwilliger is betrokken bij een missie die toegejuicht wordt door de leerkrachten, veel meer dan voorheen. De mentaliteit verandert en het is ook een manier om te anticiperen op absenteïsme.We weten dat de wereld van de leerkracht complexer is geworden omdat jonge mensen veranderd zijn en de structuur in de loop der tijd niet mee is geëvolueerd. Er zijn meer anderstalige leerlingen in de klassen, maar ook meer kinderen met speciale behoeften.BUdS: De werf “onderwijs” is enorm. Uw vereniging bestaat 2 jaar. Wat zou er vandaag nodig zijn?GdL: Erkennen dat vrijwilligerswerk het goed functioneren van een samenleving bevordert. Dit wordt iets meer geïllustreerd in Angelsaksische landen, waar scholen meer open zijn. Daarnaast is het mijn wens om samen te werken met de Fédération Wallonie-Bruxelles en te werken aan cohesie.Ten tweede, luisteren naar de actoren op het terrein over hun taak. Ons systeem zorgt voor zichtbare ongelijkheden in het schoolsysteem en een diep schuldgevoel bij de leerkrachten!Slechts 3% van de leerkrachten voelt zich erkend... Wij kunnen niet aan de zijlijn blijven staan en niets doen!Contact : www.lesabs.be
Al het nieuws
Guénola de Lhoneux: Een nieuw tijdperk voor educatief vrijwilligerswerk in België
Na meer dan 15 jaar in het onderwijs als leerkracht en onderwijsadviseur gewerkt te hebben, besloot Guénola de Lhoneux begin 2023 de vereniging ABS – Aidants Bénévoles Scolaires – op te richten.Zij is ook onderwijsadviseur binnen “la Fédération de l’Olivier”, waartoe de inrichtende machten van een twintigtal scholen in het vrije netwerk behoren.Haar missie? scholen openstellen voor de cultuur van vrijwilligerswerk. Concreet? Het bieden van vrijwilligershulp op maat aan leerkrachten tijdens de schooltijd en hen ondersteunen in hun pedagogisch werk.Brigitte Ullens de Schooten: De stichting “Aidants Bénévoles Scolaires” wordt opgericht in een nogal gespannen actuele context op het vlak van onderwijs. Waar situeer je jezelf op vlak van het onderwijs?Guénola de Lhoneux: Het is waar dat mijn vrijwilligerssysteem van start gegaan is in een contextuele, laten we zeggen, moeilijke periode. We leven in een aanzienlijke periode van verandering en hervorming en het schoolsysteem is 'just-in-time'. Maar in werkelijkheid is vrijwilligerswerk op school een 'win-win' aanpak, die zowel voor scholen als voor de samenleving gunstig is. Het sociale probleem is duidelijk en wordt erkend door de overheid, want er zijn overal scholen en er zijn overal problemen, ongeacht het sociaal economisch niveau.BUdS: Welke plaats neemt de vrijwilliger in, naast de leerkracht en wat is de rol van de ABS naast de schooldirecteuren?GdL: Een vrijwilliger vervangt de leerkracht niet. Die leraar blijft de leerexpert. De vrijwilliger is er om de leerkracht, een leerling of een groep leerlingen te helpen bij een goede pedagogische balans. En het is niet de bedoeling om, op verzoek van gezinnen, een vrijwilliger achter een specifiek kind te zetten. Het verzoek moet afkomstig zijn van de directeur, die een missie in een klas identificeert. In dit specifieke geval kan een project ingepland worden.Momenteel verwelkomen we talrijke vrijwilligers dankzij onze verwijzingen op internet en wij reageren op verzoeken van scholen, maar het doel is eerder om ons aan te bieden als facilitator, dus om ten dienste te staan van de scholen en hen te begeleiden bij het werven van hun eigen vrijwilligers, en die te ondersteunen en te behouden. Ons doel is niet om te centraliseren, maar om te helpen, ongeacht het netwerk, of het nu in de kleuterschool, het basisonderwijs of het secundair onderwijs is, waar we ook een eerste ervaring opdoen.BUdS: En als ik morgen vrijwilliger wil worden, zijn er dan specifieke beperkingen?GdL: Wij rekruteren elk profiel dat gevoelig is voor de schoolzaak, met een perfecte beheersing van het Frans, affiniteit met kinderen en in staat om in een team met volwassenen te werken. Als de vrijwilliger uit de onderwijswereld komt, is dat een pluspunt... Wij ondervinden geen problemen met de missies zelf. Op zich is het aanbod van vrijwilligers belangrijk, maar onregelmatig, omdat vrijwilligers zich bij verschillende verenigingen aanmelden; Wij moeten reactief zijn als een profiel bij ons past.De ervaring leert dat werving lokaal moet blijven en daarom willen we dat de scholen hun vrijwilligers stapsgewijs beheren en aan zich binden.BUdS: U reageert u momenteel op verzoeken van schooldirecties en u biedt ook ondersteuning op maat aan, nietwaar?GdL: Er zijn veel behoeften. Het doel is om ondersteuning te bieden. Als een directie ons vraagt om een leerkracht te helpen, zal de aanwezigheid van de vrijwilliger heilzaam zijn: iedereen wint. De vrijwilliger is betrokken bij een missie die toegejuicht wordt door de leerkrachten, veel meer dan voorheen. De mentaliteit verandert en het is ook een manier om te anticiperen op absenteïsme.We weten dat de wereld van de leerkracht complexer is geworden omdat jonge mensen veranderd zijn en de structuur in de loop der tijd niet mee is geëvolueerd. Er zijn meer anderstalige leerlingen in de klassen, maar ook meer kinderen met speciale behoeften.BUdS: De werf “onderwijs” is enorm. Uw vereniging bestaat 2 jaar. Wat zou er vandaag nodig zijn?GdL: Erkennen dat vrijwilligerswerk het goed functioneren van een samenleving bevordert. Dit wordt iets meer geïllustreerd in Angelsaksische landen, waar scholen meer open zijn. Daarnaast is het mijn wens om samen te werken met de Fédération Wallonie-Bruxelles en te werken aan cohesie.Ten tweede, luisteren naar de actoren op het terrein over hun taak. Ons systeem zorgt voor zichtbare ongelijkheden in het schoolsysteem en een diep schuldgevoel bij de leerkrachten!Slechts 3% van de leerkrachten voelt zich erkend... Wij kunnen niet aan de zijlijn blijven staan en niets doen!Contact : www.lesabs.be
Ophélie t'Serstevens : het succes van een passie
Hoe Ophélie t'Serstevens haar dromen en passie kon omzetten in een professioneel succesOphélie t'Serstevens, 30 jaar oud, heeft de gedurfde keuze gemaakt om zich volledig te wijden aan het najagen van haar dromen. In 2016 besloot zij, gedreven door een niet-aflatend enthousiasme voor kunst, een uitdaging aan te gaan: van haar passie haar beroep maken, dankzij de invloed van sociale netwerken. Zo begint zij van haar gezicht een echt canvas te maken waar alle eigenheid van haar creativiteit tot uiting zou komen.Zo ontstond haar pseudoniem "Simple Symphony".Een jaar later wordt haar gok met succes bekroond. Een van haar video's wekt wereldwijd enthousiasme op en genereert honderden miljoenen views. Haar publiek groeide snel en in een paar maanden tijd volgden meer dan een miljoen mensen haar, via haar verschillende sociale netwerken. Dit succes markeert het begin van een wervelende carrière, onderbroken door spannende projecten en prestigieuze samenwerkingen.Philippe de Potesta: Ophélie, na enkele jaren van artistieke expressie via sociale netwerken, heb je je gevoel voor innovatie en je expertise gebruikt om veel kunstenaars in de schijnwerpers te zetten. Kun je ons daar meer over vertellen?Ophélie t'Serstevens: Absoluut. Na vier jaar in dit vakgebied besloot ik mijn professioneel project te heroriënteren. De constante blootstelling aan de schijnwerpers had mijn geestelijke gezondheid in gevaar gebracht en ik voelde de behoefte om een stap terug te zetten. Ik had ook het gevoel dat ik mijn doelen had bereikt en zoveel mogelijk creatieve mogelijkheden had verkend. Dankzij de bekendheid die ik voor mezelf had opgebouwd, gingen er veel deuren voor mij open en met mijn kennis van sociale netwerken, besloot ik een nieuw avontuur aan te gaan.Het was dus eind 2019 dat ik de beslissing nam om van het licht naar de schaduw te verhuizen: deze keer was ik het, die veel getalenteerde kunstenaars in de schijnwerpers zou zetten.Vervolgens lanceerde ik een gloednieuwe pagina op sociale netwerken met een eigen visuele identiteit.Mijn taak bestaat erin, kunstenaars die zich hebben onderscheiden in verschillende disciplines, variërend van schilderkunst tot beeldhouwkunst, patisserie, doe-het-zelf en vele andere kunstvormen, te benaderen om hen een samenwerking aan te bieden. Het doel is om het proces van het maken van hun kunst, op deze nieuwe pagina te delen, in de vorm van een video.Zodra ik hun inhoud ontvang, personaliseer ik deze en herwerk ik de montage, ik voeg ook ondertitels toe, of een verklarende voice-over. Ik plaats tot 10 video's per dag, waarmee ik inkomsten genereer via reclameblokken.In minder dan een maand tijd was het enthousiasme zo groot dat ik in allerijl mijn bedrijf heb moeten oprichten, waardoor ik mij volledig en sereen aan deze nieuwe activiteit kon wijden.Vandaag, bijna vijf jaar later, werk ik samen met meer dan honderd kunstenaars van over de hele wereld.Zij genieten niet alleen van een financiële vergoeding, maar ook van een enorme zichtbaarheid dankzij het platform dat ik hen aanbied. Inderdaad, de community die ik heb gecreëerd heeft bijna 7 miljoen abonnees en de inhoud die ik uitzend genereert meer dan 2 miljard views per jaar.In eerste instantie moest ik mij omringen met mensen om dit project snel te laten groeien en moest ik drie medewerkers aanwerven. Momenteel lukt het mij om alles zelf te beheren, met behulp van freelancers voor specifieke taken.Mijn baan stelt mij in staat om te leven als een "digitale nomade", ik kan werken terwijl ik reis, wat mij veel vrijheid geeft!Zodoende blijft mijn passie voor kunst groeien doorheen het succes en de promotie van deze kunstenaars, terwijl ik bijdraag aan mijn eigen professionele en persoonlijke groei.Ik waardeer het feit dat ik niet langer in de schijnwerpers sta, en daarom kies ik ervoor om discreet te blijven over de identiteit van deze pagina op sociale netwerken.Maar als onze paden elkaar op een dag kruisen, beste lezers, zal ik u graag meer onthullen!Philippe de Potesta: Wat zou het laatste woord zijn dat u zou hebben voor degenen die aarzelen om aan een nieuw project te beginnen of zich te heroriënteren?Tegenwoordig is het heel goed mogelijk om te slagen in het leven zonder noodzakelijkerwijs een traditioneel academisch pad te volgen. De wereld verandert snel en er zijn mogelijkheden in overvloed.Als ik terugdenk aan mijn begin, toen ik make-up opdeed in de hoek van mijn kamer in het huis van mijn ouders, en ik zie vandaag wat ik heb bereikt door aan het hoofd te staan van een bedrijf dat miljoenen euro's omzet heeft gegenereerd, bewijst mijn parcours dat alles mogelijk is.Dus, als je een project hebt, hoe gek dan ook, ga ervoor. Het echte geheim van succes ligt in durf, actie en doorzettingsvermogen.En vooral, naar de hel met die blik van anderen!Wij danken Philippe de Potesta voor dit interview.
Paus Franciscus aan Louvain-La-Neuve
Op een mooie herfstdag trekken de 800 gasten om 14.00 uur naar de Aula Magna, waar het druk wordt. Op grote schermen kan men de aankomst van de paus volgen en, na zijn ontmoeting, zien hoe hij de menigte begroet die zich op de parkeerplaats van de Aula Magna heeft verzameld.De paus arriveert in zijn bescheiden witte pausmobiel met registratie SCV1. Onderweg stopt hij meerdere keren om kinderen en minder validen te begroeten en te zegenen. Hij wordt verwelkomd door Françoise Smets, rector van de UCLouvain, Luc Sels, rector van de KULeuven, Mgr. Luc Terlinden, aartsbisschop van Mechelen-Brussel en grootkanselier van de universiteit, alsook door een vrolijke haag van studenten uitgerust met hun mooiste attributen: vlaggen en banieren, toga's en capes, keppeltjes, enz. Vervolgens begroet hij de universitaire autoriteiten en het stadsbestuur en wordt hij uitgenodigd om het Gulden Boek te tekenen.De paus arriveert in de Aula Magna op de klanken van liederen en muziek geïnspireerd door "Laudato Si", het thema van de middag. De rector herinnert aan de geboorte van UCLouvain in 1425, die werd bevestigd door een pauselijke bul van Martinus V en een film behandelt enkele van de belangrijkste fasen van haar ontwikkeling tot nu toe. Na zijn toespraak, gericht op klimaatverandering en de rol die een universiteit kan spelen om die te bestrijden, werd het woord gegeven aan de studentengemeenschap die een brief aan de paus had geschreven met "Laudato Si" als rode draad. Deze verzorgde en compacte brief wordt vanuit het hart voorgelezen door de toneelschrijfster Geneviève Damas. Zij roept de grote ecologische en sociale vragen van onze tijd op. Zij spreekt de paus in het bijzonder toe over de plaats van de vrouw in de kerk en eindigt met het inspirerende voorbeeld van de heilige Franciscus van Assisi, die ook de patroonheilige is van de universitaire parochie. De paus benadrukt dan de overheersingen van onze tijd, zoals oorlog en corruptie ("de duivel - geld - komt binnen via de zakken") en nodigt uit tot hoop en dankbaarheid voor de schepping waar de mens met spoed zorg moet voor dragen. Hij benadrukt de schoonheid van het geschenk en de uitdaging van de integrale ontwikkeling, die een oproep tot bekering is. Hij legt uit dat vrouwen "vruchtbare welkomst, zorg en vitale toewijding" zijn en dat ze met hun universitaire studies (net als mannen) opgroeien in "onderzoek, vriendschap, sociale dienstverlening, burgerlijke en politieke verantwoordelijkheden, artistieke uitingen". Hij dringt aan op de betekenis die aan studies moet worden gegeven, waarbij de universitaire graad het bewijs is van het vermogen om bij te dragen tot het algemeen welzijn en om de waarheid te zoeken. Hij eindigt met te vragen om voor hem te bidden of op zijn minst om "hem goede vibes te sturen".Deze ontmoeting werd afgesloten met een lange en warme staande ovatie, waarna de paus werd uitgenodigd om een wens te schrijven op een blaadje papier dat aan de "boom van 600 jaar" wordt bevestigd en dat met de andere blaadjes zal worden gebundeld tot een manifest dat zal worden gepubliceerd op 9 december 2025, de dag van de 600ste verjaardag.Na zijn zegen gaat de paus naar de parkeerplaats van de Aula Magna. Hij ontvangt een keppeltje, begroet de menigte, schudt handen en zegent vele kinderen en mensen met een beperking.Later vernemen we dat de UCLouvain een persbericht heeft uitgegeven waarin "fundamentele convergenties worden uitgedrukt, maar ook een grote divergentie met betrekking tot de plaats van vrouwen in de samenleving". Dit zal zeker het onderwerp vormen van een dialoog die tussen de partijen zal worden voortgezet.De bijeenkomst eindigt. Het hoofd en het hart van ieder van ons vervullen zich met deze rijke uitwisseling. Het bezoek van de paus bereikte zijn hoogtepunt de volgende dag, op zondag, met een plechtige mis die in aanwezigheid van 39.000 gelovigen werd gevierd in het Koning Boudewijnstadion.
Publi-reportage
Waarom bent u een bedrijf gestart in de uitvaartbranche? Met andere woorden, wat waren uw vaststellingen en uw doel?C-A. Greindl :Tradities en rituelen voor het organiseren van begrafenissen zijn de afgelopen jaren sterk geëvolueerd. Twintig jaar geleden, als een sterfgeval plaatsvond, nam de familie contact op met het uitvaartcentrum om logistieke problemen op te lossen en wendde ze zich tot de pastoor om hen te begeleiden bij de voorbereiding van de begrafenis.De religieuze ceremonie en de rouw om de overledene hadden meestal voorrang, ten nadele van de overledene zelf, zijn persoonlijkheid, zijn levensloop.Om ons bedrijfsproject uit te voeren, hebben wij de gangbare tradities en rituelen willen begrijpen; en een evolutie van de mentaliteiten en verwachtingen willen ondersteunen.Tegenwoordig hebben familie en geliefden er nood aan, om zich de begrafenisceremonie meer toe te eigenen.Daarentegen zijn ze gevoelig voor de rituelen ter herdenking van het leven van de overledene.In dit opzicht is dit de boodschap die ik aan de lezers wil meegeven : wij staan tot uw beschikking om een ritueel te creëren dat zinvol is in relatie tot het leven van de persoon, om een blijvende en betekenisvolle herinnering te creëren.Onze rol bestaat uit gepersonaliseerde, transparante, op maat gemaakte ondersteuning in lijn met de zeden en gewoonten, steeds in overeenstemming met alle regels van de welvoeglijkheid en het protocol.U hebt een notitieboekje gepubliceerd met de titel "Het boekje van mijn laatste wensen".Anticiperen op een uitvaart is een gevoelig onderwerp en intenties kunnen natuurlijk veranderen. Daarom hebben we een "Boekje van mijn laatste wensen" gepubliceerd dat iedereen in staat stelt zich vertrouwd te maken met een aanpak die in België nog steeds ongebruikelijk is, in tegenstelling tot andere landen, zoals Spanje, waar niet minder dan acht op de tien mensen hun begrafenis plannen.Het doel van dit boekje is:Om iedereen te informeren over alle mogelijkheden die beschikbaar zijn om hun laatste reis te organiseren.Om ervoor te zorgen dat de regelingen die zijn getroffen voor het einde van de levensduur, worden nageleefd;Om conflicten te vermijden of te anticiperen op zorgen binnen de gezinnen.Enkele voorbeelden : wat als er geen plaats meer is in het familiegraf? Cremeren? De as in een urne bewaren? Welk ritueel kan er gecreëerd worden?Wij zijn beschikbaar om u te helpen bij het invullen van dit boekje dat kan gedownload worden op www.mavolonte.be of op verzoek in papieren versie beschikbaar is per e-mail naar: prevoyance@ag-funeral.beAls u voor de lezer uw prioriteiten in uw activiteit, in uw ondersteuningsaanbod zou moeten samenvatten?Dienstbaar zijn, inspireren en ondersteunen;Spreken over de dood en het leven;Bepaalde momenten van het leven belichten;Een zorgzaam partnerschap creëren om conflicten, onnodige discussies of postmortale problemen te voorkomen.Op een meer persoonlijk niveau, waar ben je het meest trots op?Naast de financiële onafhankelijkheid die het bedrijf geniet, ben ik er trots op, omringd te zijn door een team en een netwerk van agentschappen en professionals die ons in staat stellen een echte ondersteunende dienst te bieden vóór, tijdens en na de dood. Tot slot wil ik de aanwezigheid van vrouwen in onze teams benadrukken. Dit is essentieel en zelfs belangrijk voor de dialoog met een moeder wanneer een kind overlijdt.En je grootste voldoening?Families die hun dankbaarheid aan ons uiten omdat we aan hun zijde hebben gestaan, geven me veel voldoening in mijn werk. Deze erkenning, dit verheugende aspect, maakt het gemakkelijk om de beperking te vergeten die inherent is aan onze activiteit: de eis van een zeer hoog niveau van reactievermogen. Gelukkig maken de bedrijfsstructuur en het bestaande team het tegenwoordig mogelijk om optimale service te combineren met een gezinsleven. A&G Uitvaart Een begeleidende dienst om het leven te herdenken. In 2010 werd de firma Funé opgericht, die het uitvaartcentrum Altenloh-Greindl overnam. We zijn nu vijftien jaar later, wat hebben we een lange weg afgelegd! Het bedrijf omvat nu een tiental uitvaartcentra en-agentschappen en telt ongeveer dertig medewerkers.www.ag-funeral.beVAKB Nieuwsbrief 11-24 - Fr
Elegantie ten dienste van Solidaritas
Drie gerenommeerde stylisten hebben opnieuw toegezegd om hun tijd en hun geweldige talenten in te zetten voor de organisatie van een modeshow ten voordele van de VAKB:Eléonore de Lichtervelde, verliefd op oude en zeldzame stoffen, ontwerpt kledij die zij met de hand vervaardigt, gebruik makend van vergeten materialen of vintage kleding,Corinne le Gentil de Rosmorduc geeft sieraden een tweede leven en creëert unieke stukken voor unieke vrouwen volgens een smaak geïnspireerd door de 19e eeuw en de romantische Victoriaanse stijl,Marie-Catherine le Hodey heeft in Brussel haar eigen modehuis geopend, gespecialiseerd in bruidskledij, waarvoor zij "romantico rock" jurken creëert.Wat hebben zij gemeen? Elegantie en schoonheid, dienstverlening en vrijgevigheid, tijdloosheid en duurzaamheid, mecenaat en het delen, allemaal waarden die representatief zijn voor de adel en de drijfveer van deze dames vormen.Waarom hebben jullie ervoor gekozen om zich te engageren ten dienste van de VAKB, terwijl jullie alle 3 reeds een dynamische professionele activiteit hebben?Wij hebben ervoor gekozen om onze vaardigheden en de vruchten van onze ervaring niet voor onszelf te houden, maar ze te investeren ten voordele van Solidaritas, omdat het een vereniging is die goed werk verricht en nodig is voor de behoeftige leden van onze vereniging.Wat is uw bijdrage aan de modeshow in oktober?Wij zetten de parade van A tot Z op. Al meer dan een jaar zijn wij op koopjesjacht in de vestiaire van de VAKB waar wij topstukken vinden. Wij hebben mooie stukken geselecteerd, van goede kwaliteit, actueel, designer of vintage. Wij hebben talrijke avonden met z’n drietjes doorgebracht om rokken en topjes te combineren, zonder de accessoires te vergeten en zo silhouetten te selecteren en looks samen te stellen voor alle soorten gelegenheden, avond, overdag, winter of zomer en voor alle vrouwen; jonge meisjes en dames.Vervolgens hebben wij meer dan een tiental modellen van alle leeftijden en lichaamstypes geïdentificeerd, met allerlei verschillende vrouwelijke persoonlijkheden, die allemaal chic en elegantie verpersoonlijken met behoud van hun eenvoud. Onze keuze werd ook door twee andere criteria bepaald : hun bereidheid om deel te nemen aan het project uiteraard, maar ook hun glimlach.Wij kozen ook de DJ, de muziek, de volgorde van opkomst die elk model moet toelaten om zich tussen elke presentatie om te kleden en natuurlijk een onmisbaar element in elke modeshow: de rode loper. Wij hebben ook de tijd genomen om voor elk stuk een prijs te bepalen, op basis van onze ervaring in de verkoop, in de collectieve garderobes, de kleedkamerverkoop en de luxueuze tweedehandskledij. Kortom, alles is nu klaar om ons doel te bereiken, namelijk deze kleding verkopen en zodoende een bijdrage te leveren voor Solidaritas.Welke boodschap wilt u meegeven aan onze leden?Kom naar de vestiaire, zowel om kleding te doneren als om het jasje te vinden dat best te combineren valt met een jeans, een hoed of een eigentijdse jurk. U zult deze stukken een tweede leven kunnen geven en zodoende minder consumeren en deelnemen aan deze fast fashion-economie, terwijl u een actie van begiftiging en solidariteit met minderbedeelden ondersteunt. Dit zijn belangrijke waarden, want “geven is twee keer krijgen”. Voor mannen zijn er ook pakken, smokings en prachtige stropdassen van grote huizen, gerangschikt en geselecteerd door de lieve dames van de vestiaire, onder leiding van Marie de Schietere de Lophem.Wij nodigen u uit om het resultaat van hun werk en hun vrijgevigheid te komen bewonderen tijdens de modeshow van donderdag 3 oktober die zal plaatsvinden in de salons van de VAKB. Desgewenst kunt u ook hun respectievelijke creaties ontdekken en hen ontmoeten op hun media:o Eléonore de Lichtervelde ou IGo Corinne le Gentil de Rosmorduc ou IGo Marie-Catherine le Hodey ou IG
Het vliegveld van Temploux door Olivier de Spoelberch
Olivier de Spoelberch vertelt ons over het vliegveld Temploux - Namen.De Spoelberchs zijn kunstenaars en ondernemers.Olivier is de laatstgeborene en, zoals vaak het geval is, geniet de jongste van een vrijheid die hij ten volle heeft aangegrepen : in zijn geval was dat creatieve vrijheid. De diversiteit van zijn activiteiten is zeer uitgebreid.Olivier de Spoelberch, die in 1986 in Namen aankwam, was op zoek naar grond om bioproducent te worden. Hij vond ook in Flawinne een prachtig landgoed in zeer slechte staat dat hij vijftien jaar lang zorgvuldig restaureerde. Als kind al gepassioneerd door vliegtuigen, is hij sinds 1967 piloot en ontdekte hij het zweefvliegen in 1971 tijdens een cursus in Saint-Hubert. Al 35 jaar vliegt hij met vliegtuigen, zweefvliegtuigen en helikopters vanuit het vliegveld van Temploux. Hij heeft geïnvesteerd in een bedrijf dat in Duitsland in de buurt van Berlijn high-performance motorzweefvliegtuigen bouwt: de firma STEMME. Met dit type vliegtuig kun je opstijgen en vervolgens over lange afstanden reizen zonder de motor te gebruiken, zoals in een zweefvliegtuig, maar met de veiligheid dat je de motor opnieuw kunt starten als de weersomstandigheden verslechteren.In 1938 had de familie al een piloot. Eric de Spoelberch, de oom van Olivier, was een testpiloot die zeer gewaardeerd werd door de firma Renard in Evere en die veel voor de luchtmacht werkte. In 1944 kozen de Amerikanen de vlakte van Temploux als luchtmachtbasis tijdens de Slag om de Ardennen. Die werd trouwens ook gebruikt om geallieerde soldaten naar Engeland te repatriëren. Mevrouw Bertrand, sinds de jaren zeventig eigenaresse van het vliegveld van Temploux, besloot het te verkopen en probeerde jarenlang een koper te vinden die de activiteit zou voortzetten.In 2017 ontmoette Olivier bij toeval Benjamin de Broqueville en zijn vrouw Vanina Ickx en zij besloten samen het avontuur met z’n drieën aan te gaan. Zoals vaak het geval is, worden beslissingen - in de particuliere sector met weinig spelers - zeer snel genomen en werd het werk op volle toeren uitgevoerd, te beginnen met de bouw van een prachtige metalen loods om het bedrijf SONACA AIRCRAFT te huisvesten, dat had besloten een heel mooi trainingsvliegtuig te produceren, de SONACA 200. De inspanningen richtten zich vervolgens op de aanleg van een verharde landingsbaan waardoor vliegtuigen in alle weersomstandigheden konden opstijgen en landen, aangezien de grasbaan elke winter, soms maandenlang, onbruikbaar was. Het trio richtte vervolgens zijn aandacht op het hoofdgebouw, dat grotendeels verlaten was.Er werd besloten om het gebouw volledig te herbouwen door het creëren van een restaurant, een verkeerstoren, kantoren, een grote polyvalente ruimte en een spectaculaire rooftop. Het werk heeft twee jaar geduurd en het resultaat is verbluffend. De interieurdecoraties werden volledig gemaakt door Olivier, die gespecialiseerd is in het werken met hout, gips en harsen en die zijn fantasie de vrije loop liet.De toren van het vliegveld is waarschijnlijk de enige ter wereld die in het midden van een vijver met Japanse karpers is gebouwd! De interieurdecoraties werden volledig gecreëerd door Olivier, die zijn creativiteit de vrije loop liet.Vervolgens richtten ze hun aandacht op de energie die nodig was voor hun activiteiten.Omdat de nood aan elektriciteit voor het gebouw hoog was, kozen ze voor warmtepompen met zonnecollectoren op de daken. Daar zijn er meer dan 700 van. Voor vliegtuigen leveren ze loodvrije benzine voor de recentere motoren. Omdat het dorp Temploux heel dichtbij was, besloten ze de aanvliegroutes aan te passen om het dorp te vermijden en kochten ze minder luidruchtige vliegtuigen voor het slepen van de zweefvliegtuigen en voor de paraclub.Zij kochten ook een lier waarmee een zweefvliegtuig in 1 minuut, 400 meter geluidloos en met één enkele liter gas kan worden gelanceerd. Temploux is uitgegroeid tot een belangrijk economisch centrum. Maar liefst 8 bedrijven hebben zich gevestigd op een site, die inmiddels de tewerkstelling heeft doen groeien van 8 tot 130 personen.Het bedrijf SOURSE, opgericht door Olivier en Benjamin, richt zich op het toezichthouden van pijpleidingen, wegen en spoorwegen door geavanceerde instrumenten te creëren die automatisch alle anomalieën op het overgevlogen terrein detecteren en in realtime verwerken.Olivier, zich zeer bewust van de rampzalige klimaatverandering van de planeet, probeert het luchtvaartaspect van het vliegveld niet te veel te ontwikkelen, hij probeert een leuke en aangename plek te creëren waar mensen op een aangename wijze met kinderen naar het terras komen. Een springkasteel, een zandbak en spelletjes geven het gevoel alsof je aan zee bent met een buitengewone zonsondergang en een paar vliegtuigen, zweefvliegtuigen of parachutisten die de boten vervangen. Het is essentieel om het aantal reizen dat wij maken op dit moment te verminderen en het vliegveld biedt een lokaal alternatief dat zeer welkom is. In de ontvangstruimten en op het dakterras is het mogelijk om het nuttige aan het aangename te paren en hebben er reeds allerhande activiteiten plaatsgevonden : concerten, films, bruiloften, autopresentaties, openingen, autorally's, incentives, diverse evenementen. Olivier bezoekt het vliegveld elke dag om het elke dag aantrekkelijker te maken en is nu al geïnteresseerd in een nieuw groot cultureel project in de Marollen...Interview door Philippe de Potesta.Ondek het geschiedenis van het vliegveld van Temploux
Het poëtisch universum van Olivier Terlinden
God, wat voelt het goed! 150 pagina’s lekkere literatuur…. Of hoe je een magisch en vriendelijk universum op stille wijze kunt betreden.Dit is het eerste verhaal – dat inwijdend kan genoemd worden – geschreven door Olivier Terlinden, 36 jaar, agronoom en natuurfotograaf, met zekerheid een poëetfilosoof omdat de liefde voor de natuur hem in staat stelt heel mooie gedachten over te brengen, zoals: "het bos... bracht een gevoel van eeuwigheid over" (blz. 96) of "mei is een maand om het land te bewerken en een maand om het te aanschouwen" (blz. 57). Het begint allemaal met het onbedwingbare verlangen van de drie schoolkinderen die gefascineerd zijn door een pand omgeven door een oude muur en dat volgens de legende een schat zou verbergen... Dit is het landgoed Hermeline, vroeger een abdij; Het landgoed lijkt nu overgeleverd aan de natuur die zich daar wellustig vestigt. Een oude man, een kastelein-tuinman, woont er nog steeds en neemt midden in een storm de jonge François in huis. Er zal een mooie medeplichtigheid tussen hen ontstaan en met zachtheid en genegenheid zal de mentor François inwijden in de schoonheid van de natuur: "... voorbij de muur en de ineengestrengelde bomen... was er iets op deze plaatsen dat ademde" (blz. 22).Ziezo, we zijn klaar om in verwondering te gaan.V. " Au-delà du vieux mur ", de titel van uw boek is al een beetje magisch en de lezer voelt zich klaar om over de betreffende muur te stappen. Hoe kwam u op het idee om hierover te praten?A. De afgelopen jaren heb ik lange uren gewandeld in het bos rond het dorp Néthen, een klein schriftje in mijn hand. Ik fotografeerde de bomen, de heuvels, de valleien en de dieren die er leefden. Ik proefde de geuren van hout, voelde de problemen en vreugden die je soms ervaart als je wandelt op plaatsen die doordrenkt zijn van geschiedenis. Ik ben geboren in Néthen. De eerste levensjaren zijn essentieel in de opbouw van het denkbeeldige. Het dorp herbergt een ongewoon landgoed, een voormalig klooster omgeven door een lange bakstenen muur. Ik had het geluk dat ik met één voet buiten het landgoed stond en met één voet erbinnen. De kans om zich de mysteries die wij ons van buitenaf inbeelden, voor te stellen en om de wonderen te kennen die wij binnenin tegenkomen. Met deze roman wou ik de lezer uitnodigen om op deze plaatsen te dwalen, tussen droom en werkelijkheid.V. U verdeelt het verhaal in drie delen: de ontmoeting, de groei en de hoge vlucht. Dit lijkt evenzeer op de ontwikkeling van het zaadje als op de groei van François, het verwonderde kind dat hard geraakt werd door het leven. Had u van bij het begin van uw auteurscarrière de bedoeling om het belang van overdracht of “transmissie” in de verf te zetten?A. De natuur, de stilte, het verstrijken van de tijd waren mijn eerste plaatsen van inspiratie. Vervolgens werd het verhaal bevolkt door personages. François, zijn jeugdvrienden, de oude man. "Ongetwijfeld had de oude man mijn eenzaamheid aangevoeld. Hij adopteerde mij als een zoon”. Deze oude man is een figuur van vriendschap en overdracht. V. Wanneer François de oude man ontmoet die hem verwelkomt tijdens de storm, wanneer hij "zijn serene stap", zijn vredige stem hoort en hij hem na verloop van tijd "Bon-Papa" gaat noemen, hebben wij de indruk dat deze warme herinneringen deel uitmaken van uw kindertijd: is dat zo?A. Toen ik nog kind was, vertelde mijn grootvader mij verhalen. Als je met hem meeliep, kreeg alles de grootsheid van legendes: zo'n eik beschermde de fee Bleuette, zo'n stronk de trol Barbapoux. Bon-Papa was een goede man. Hij was mijn inspiratie om een deel van het karakter van de oude man te creëren en zijn mythologie beïnvloedde die van het landgoed Hermeline. Ongetwijfeld heeft hij mij de sfeer overgebracht van een verleden dat er vandaag niet meer is.V. "De aarde is als een vrouw. Het volstaat niet om er je handen op te leggen, je moet ze kunnen bewonderen" (p.57). Wilt u hiermee het vitale belang benadrukken om even afstand te nemen van gebeurtenissen en om de fundamentele deugd die geduld is, te verheerlijken? Trekt u er een les of een 'moraal' uit, op de manier van La Fontaine?A. Ik betwijfel of boeken bedoeld zijn om lessen en moraal aan te bieden. Literatuur heeft, net als schilderkunst of muziek, de roeping om te zijn, voor de schoonheid van het zijn. Het is een venster dat openstaat voor het licht.Dit gezegd hebbende, denk ik dat je alleen vruchten kunt voortbrengen door lief te hebben. En die liefde vraagt om geduld. Dat geldt in de relatie van het koppel, in de vriendschap, maar ook in de link met de aarde, met hout, met woorden, materialen die bewerkt worden door de boer, de ambachtsman, de dichter.V. Is er als fotograaf een speciale plek die u met de grootste vreugde en respect zou betreden?A. Ik hou van plaatsen met licht en schaduw, plaatsen die naar de hemel gericht zijn, plaatsen die verhalen vertellen. Zo'n plek zou een 12de-eeuwse abdij kunnen zijn, bewoond of in puin, op de verlaten top van een berg.V. Als fotograaf en agronoom ligt verwondering aan de basis van uw leven. Kunt u dit uitleggen?A. Verwondering heeft het vermogen om de mens af te keren van zichzelf, van zijn ambities, zijn zorgen. Om hem te draaien naar het grotere, naar het mooie, naar het andere. Het is de impuls die de bruidegom naar zijn geliefde duwt, die de ambachtsman 's nachts doet verder werken, die de boer uitnodigt om zijn land te aanschouwen of die de monnik een traan in het gebed aanbiedt. Is, volgens Maurice Zundel, verwondering niet de spirituele ervaring bij uitstek?
De Olympische Spelen van Parijs 2024
Vraaggesprek met Baron Pierre-Olivier Beckers-Vieujant, oud-voorzitter van het Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité (BOIC) over ‘Paris 2024’U had belangrijke verantwoordelijkheden in het kader van de jongste Olympische Spelen in Parijs. Waaruit bestonden die precies?Vanaf eind 2017 was ik inderdaad voorzitter van de Coördinatie-Commissie van de Olympische en Paralympische Spelen van “Paris 2024”. Ik moest er voornamelijk op toezien dat Frankrijk en zijn Organiserend Comité tijdig, en binnen het afgesproken budget, de doelstellingen haalde zoals die in het kandidatuur-dossier van Paris 2024 waren geformuleerd. Mijn taak bestond er immers in de goede samenwerking te verzekeren tussen enerzijds de voornaamste actoren van de Olympische Beweging, zoals het Internationaal Olympisch Comité (IOC), de Internationale Federaties, en de Nationale Olympische Comités en anderzijds het organiserend comité en de diverse Franse beleidsniveaus. Het kwam er namelijk op aan de nodige middelen en competenties optimaal te benutten voor het welslagen van dit groots project.Wat denkt u van de prestaties van onze Belgische atleten, ook van degene die niet met een medaille werden bekroond?Het staat buiten kijf dat onze Olympische en Paralympische “Teams Belgium” schitterende prestaties hebben neergezet. Laten we naar het totaalbeeld kijken: de omvang van onze delegaties, de behaalde medailles en vooral het aantal keren goud, het grote aantal vierde plaatsen die weliswaar frustrerend werkten maar ook het podium-potentieel van onze atleten blootlegden, en tenslotte de lange reeks finale-plaatsen. Dat zijn allemaal mooie scores, die goed aantonen hoe zeer de verhoogde inspanningen en investeringen van de laatste 20 jaar vruchten blijven afwerpen. Ons land en onze gemeenschappen zien topsport niet meer als een discriminerend elitisme maar integendeel als een bevordering van welzijn voor onze jongeren en zeker als een vector voor inclusie en solidariteit.”Paris 2024” verdient een uitgelezen plaats in de Olympische annalen. Waar was de impact vooral treffend?Algemeen zijn de internationale waarnemers het eens dat deze Spelen de beste en de meest uitzonderlijke in de geschiedenis van de moderne Spelen waren, sinds 1896 dus. Al vanaf 2017 deelden “Paris 2024” en het IOC dezelfde visie. De rol en het nut van de Spelen zouden versterkt worden door ze een meer inclusieve, meer verantwoordelijke, meer duurzame, maar ook een meer stedelijke dimensie mee te geven. Voor de eerste keer in de geschiedenis van de Spelen waren er precies evenveel vrouwelijke als mannelijke atleten. Ofschoon nog beduidend hoog wegens de reële infrastructuurbehoeften in de Parijse regio, bleef het budget verscheidene miljarden euros beneden dat van Tokio in 2021. Paris 2024 verbond er zich toe de koolstof uitstoot met 50 % te verlagen en een reeks opmerkelijke initiatieven te ontwikkelen op het vlak van milieu-beheer. Honderden contracten werden afgesloten met heel kleine en middelgrote ondernemingen en met firma’s uit de solidaire en verantwoordelijke economie.Wat ons eveneens zal bijblijven en wat Parijs onderscheidde van alle andere Spelen, was het plan om de sport naar het hart van de stad te brengen, naar tijdelijke stedelijke stadions, in het midden van de burgers als het ware. Heel sterk was ook de prestatie waarmee de sport zich in de Lichtstad nestelde tussen iconische gebouwen en landschappen. De leuze van Paris 2024 luidde “Ouvrons grand les Jeux!” Die belofte zijn ze perfect nagekomen, met populaire feesten en uitingen van vriendschap en solidariteit, een ganse zomer lang.Hoe verklaart u de populariteit van de Paralympische Spelen?Ik zie verscheidene factoren. Vooreerst geloof ik graag dat de geesten de laatste jaren zijn blijven evolueren en dat de wil van inclusie, van betrokkenheid, sterker is dan ooit, zelfs indien het werk nog niet af is. Vervolgens zijn er natuurlijk de prestaties van onze atleten. Bij elke editie van de Paralympische Spelen stellen we vooruitgang van het competitie-niveau vast. De atleten brengen de supporters in vervoering met hun intrinsieke sportieve verdienste.Daar komt nog bij dat Parijs heel vastberaden een egalitair imago wilde uitstralen: voor de eerste keer in de geschiedenis van de Spelen waren het embleem, de leuze en de mascottes identiek en gemeenschappelijk. Het buitengewoon succes van deze Spelen heeft ongetwijfeld passies losgemaakt, in het bijzonder bij miljoenen Parijzenaars en andere supporters die Parijs medio juli verlaten hadden en moesten beseffen wat ze gemist hadden. Dankzij de Paralympische Spelen hebben ze nog naar de tweede helft van deze Spelen kunnen kijken! Het feit dat de Spelen zich binnen onze tijdzone afspeelden, liet ons tenslotte toe om ze veel intenser te volgen. Dat zal binnen vier jaar in Los Angeles wel iets anders liggen…Welke zijn de voornaamste uitdagingen waarmee het Olympisch ideaal in de toekomst zou kunnen geconfronteerd worden?De Olympische Spelen – en in hun kielzorg het Olympisch ideaal dat de wereld wil verbeteren door de sport – genieten van een zichtbaarheid die grote verwezenlijkingen mogelijk maakt, maar die ook jaloezie en afgunst genereert. De Olympische Spelen zijn het grootste vredesevenement ter wereld. Het IOC beoogt een solidariteitsmodel dat zich vertaalt in de wil om het geld dat sport opbrengt te herverdelen onder het grootst aantal atleten en het grootst aantal landen. Met dat model voor ogen dromen sommige landen en organisatoren van spectaculaire Spelen, waar alles gedoogd wordt, ook ongelimiteerde doping, en waardoor enkele bevoorrechte atleten en enkele sportfederaties met de ganse inzet gaan lopen.De Olympische Beweging zal dus weerwerk moeten bieden om te vermijden dat “alles voor het geld”, “alles voor enkelen”, “alles voor de glorie van duistere politieke doelen van enkele landen” de bovenhand krijgen. De politieke recuperatie van de sport, waarvan we gisteren nog dachten dat ze definitief begraven was in een post-Sovjet en post-Oostduits tijdperk, is aan een nieuwe opmars bezig. De laatste grote uitdaging van het Olympisme vindt zijn oorsprong in de explosieve zwaarlijvigheid van onze jongeren en zal bestaan in de zoektocht naar middelen en methodes om de technologie van video games en virtuele sporten te integreren in de Olympische Spelen zelf en in talrijke aanverwante initiatieven. Maar daarvoor moeten we er ook voor blijven zorgen dat de fundamentele waarden van de Olympische gedachte, zoals respect, vriendschap, uitmuntendheid en solidariteit, hoog in het vaandel worden gevoerd.U koestert ongetwijfeld een bijzondere wens of een persoonlijke, ambitie voor de Belgische sport?Sinds meer dan twintig jaar ijver ik benevool voor de Olympische Beweging. Ik ben immers overtuigd dat de positieve beelden van de sport en de waarden van het Olympisme, die eigenlijk niet anders zijn dan de fundamentele waarden van het leven, kunnen bijdragen aan meer rechtvaardigheid, inclusie en solidariteit in onze wereld. Een wereld met burgers in betere fysieke en mentale conditie en die daardoor, tijdens hun doortocht op aarde, meer en beter van zichzelf kunnen geven aan onze kleine maar dierbare planeet. Dit ideaal blijft ongeschonden en sterkt mijn hoop om morgen onze “Teams Belgium” nog beter te zien presteren. Want het prachtig beeld van onze atleten en para-atleten straalt kracht uit die onze medeburgers aanzet om te bewegen…in alle betekenissen van het woord.Sinds meer dan twintig jaar ijver ik benevool voor de Olympische Beweging. Ik ben immers overtuigd dat de positieve beelden van de sport en de waarden van het Olympisme, die eigenlijk niet anders zijn dan de fundamentele waarden van het leven, kunnen bijdragen aan meer rechtvaardigheid, inclusie en solidariteit in onze wereld. Een wereld met burgers in betere fysieke en mentale conditie en die daardoor, tijdens hun doortocht op aarde, meer en beter van zichzelf kunnen geven aan onze kleine maar dierbare planeet. Dit ideaal blijft ongeschonden en sterkt mijn hoop om morgen onze “Teams Belgium” nog beter te zien presteren. Want het prachtig beeld van onze atleten en para-atleten straalt kracht uit die onze medeburgers aanzet om te bewegen…in alle betekenissen van het woord.Copyright Paris 2024/Getty ImagesCopyright Belga image
Hope Happening
Beste Gauthier,Jij bent de spil van het evenement “Hope Happening” dat eind september plaatsvindt op de Heizel naar aanleiding van het bezoek van paus Franciscus. Dit evenement richt zich op jongeren van 12 tot 30 jaar, zowel gelovigen als niet-gelovigen.Waarom ben je bij dit project betrokken geraakt?Twee jaar geleden besloot ik mijn functie als algemeen directeur voor België van een internationaal bedrijf waarvoor ik 20 jaar gewerkt had, op te geven. Ik nam deze beslissing zodat ik een bedrijf kon kopen en meer tijd kon besteden aan projecten die meer zin hadden voor mijn geloof. Eind april ontmoette ik Sofi Van Ussel, directeur van het jeugdpastoraat in Vlaanderen, op een avond georganiseerd door Logia, dat een christelijke stem in het publieke debat wil promoten. Ze was voorgesteld als de verantwoordelijke voor het jeugdfestival in het kader van het bezoek van de paus aan België in het weekend van 28/29 september. Het bezoek van de paus aan België was voor ons Belgische katholieken een buitengewone kans om onze Kerk nieuw leven in te blazen, een boodschap van hoop in de samenleving te verspreiden en duizenden jongeren de kans te geven om een bijeenkomst te beleven die veel weg had van de Wereldjongerendagen. Ik raakte al snel betrokken bij het project als vrijwilliger, en dankzij mijn biculturele profiel (Vlaams- en Franstalig) en mijn professionele ervaring, vroeg Sofi me om te helpen met de algemene organisatie.Het persbericht nodigt iedereen uit om deel te nemen aan dit evenement: gelovigen, niet-gelovigen of mensen die op zoek zijn naar God. Hoe kunnen we niet-gelovigen welkom heten en hen in staat stellen om volledig deel te nemen aan deze samenkomst?De Hope Happening op 28 en 29 september bestaat uit 4 belangrijke evenementen. Allereerst een mars van 3 punten in Brussel naar het Heizelpaleis. Daarna een festival gebaseerd op 3 ervaringen: 1. Christelijke (of christelijk geïnspireerde) muziekgroepen, 2. een dorp waar verschillende gemeenschappen/verenigingen activiteiten voor jongeren aanbieden en 3. getuigenissen van inspirerende mensen. Getuigenissen van inspirerende mensen. Het derde moment is het gezamenlijke gebed, gevolgd door de avond en tot slot, na de nacht waarin alle jongeren kunnen slapen in de Heizel, is er het laatste moment: de mis op zondag 29 september om 10 uur met de paus in het Koning Boudewijnstadion. Als een mini-Wereldjongerendag is de Hope Happening bedoeld als een unieke bijeenkomst waar jongeren Christus kunnen ontdekken of hun vriendschap met Hem kunnen versterken. Het zien van andere geëngageerde jongeren kan ook een echte bron van inspiratie zijn. Het doel is dan ook om al deze jongeren, elk met hun eigen individuele reis, samen te brengen rond het bezoek van de paus aan België en samen een moment van hoop te beleven.Is het nog steeds mogelijk om je in te schrijven voor een van de 4 grote evenementen die jullie organiseren?Ja, je hoeft je alleen maar in te schrijven via www.hopehappening.be. Elke jongere die zich inschrijft voor de Hope Happening krijgt ook toegang tot de mis in het stadion met de paus. Hoewel de plaatsen voor individuele inschrijvingen en voor veel groepen al vol zijn voor de mis, hebben we voldoende plaatsen ontvangen van het nationaal comité om zoveel mogelijk jongeren te kunnen verwelkomen, maar wacht niet te lang!Naast dit evenement zijn u en uw vrouw betrokken bij het leven van uw parochie. Wat houdt deze betrokkenheid in? Wat levert het jullie op?We hadden 3 jaar geleden een heel bijzondere ervaring toen we met onze 5 kinderen naar Madagaskar gingen om pater Pedro te ontmoeten in zijn dorp Akamasoa. Toen we terugkwamen van die reis, voelden we echt dat we meer in God moesten investeren. Zes maanden later maakten we een pelgrimstocht naar het Heilige Land en bij onze terugkeer werd Raphaëlle gevraagd om de nieuwe pastorale animator te worden. Ik had net mijn baan opgezegd en was op zoek naar een bedrijf om over te nemen. Sindsdien zijn Raphaëlle en ik erg betrokken bij het leven van onze parochie in Terhulpen.Op dit moment is Raphaëlle bezig met het opzetten van OClocher in België. Het is een digitale toepassing voor het communiceren van het parochieleven die broederschap en familiegeest aanmoedigt.Hope Happening' is als een zeil van hoop: hoe zie je het effect ervan?Na de WJD's in Parijs en Keulen hebben veel mensen het geloof ontdekt of zijn ze gesterkt in hun geloof. Onze wens is om te luisteren naar jonge mensen, om hen een moment van innerlijkheid en delen te laten ervaren. Zoals de paus tijdens de WJD in Lissabon vroeg: laat jongeren opstaan, laat ze in hoop wandelen in de voetsporen van Jezus, en laat ze de vreugde die ze hebben ontvangen delen met anderen. Hope Happening is een boodschap van hoop voor jongeren, want zij zijn de Kerk van morgen!Als je ons wilt steunen, stuur dan een e-mail naar info@hopehappening.beInterview met Gauthier Morel de Westgaver door de redactiecommissie van ANRB