Ontdek de Vereniging
van de Adel van het
Koninkrijk België
In het nieuws
Psychogenealogie: een erfenis die men niet kan weigeren...
Psychogenealogie werd ontwikkeld in de jaren 70 en behandelt emotionele en gedragsmatige overdrachten binnen de families.Een van de belangrijkste concepten van deze discipline is gebaseerd op het idee dat de emotionele belasting van belangrijke gebeurtenissen die onze voorouders hebben meegemaakt (onopgeloste rouw, familiegeheimen, faillissementen, tragedies of stilzwijgende geboden die de psyche vormgeven) van de ene generatie op de andere kan worden overgedragen en ons leven kan conditioneren, waardoor het ontstaan van repetitief gedrag, onverklaarbare angsten of psychosomatische symptomen wordt bevorderd.Psychotherapeute Anne Ancelin-Schützenberger maakte het ontstaan van de theorie en de ontwikkeling van deze therapeutische methode in Frankrijk mogelijk en vond het genosociogram uit. Dit bestaat uit een diagram met eigen grafische codes, die familiale genealogie, emotionele banden en historische, sociaal-culturele en economische omgevingen met elkaar verbindt.Maar het is cruciaal op te merken dat recente ontwikkelingen op het gebied van biologie en neurowetenschappen, opwindende perspectieven hebben geopend voor de psychogenealogie.Allereerst onthult epigenetica dat onze genen kunnen evolueren als reactie op externe gebeurtenissen, waaronder trauma’s. En de neurowetenschappen leren ons dat de hersenen, dankzij hun neuroplasticiteit, het vermogen hebben om oude toxische patronen te herprogrammeren en zodoende nieuwe, meer constructieve patronen op te bouwen. Door samen te werken verklaren deze drie disciplines hoe onze levenservaringen en die van onze voorouders ons gedrag beïnvloeden en hoe het mogelijk is om ons ervan los te maken.Volgens barones Sandrina d'Anethan, een ervaren psychogenealoge opgeleid bij Agnès Paoli (Mon Arbre Génial - Logique) en Bruno Clavier (Le Jardin d'Idées), vormen de existentiële of feitelijke moeilijkheden waarmee de persoon die raadpleegt wordt geconfronteerd, het uitgangspunt van zijn/haar benadering. De voorstelling die hij/zij heeft van de familiegeschiedenis en het verhaal dat hij/zij eruit haalt, maakt het mogelijk om de sterke en levendige capaciteiten van de afstamming te identificeren, maar ook de spanningen en de oplossingen die bedacht werden om het voortbestaan ervan te verzekeren.Bijzondere aandacht voor de keuze van voornamen en beroepen, verjaardagen of repetitieve situaties op significante leeftijden, dit alles benadrukt de onderlinge afhankelijkheden tussen individu’s van hetzelfde familiaal systeem, die hen kunnen beletten zich vrij te ontwikkelen. Zodra de bestaande banden die ons belemmeren herkend zijn, is het mogelijk om er ons welwillend van los te maken... en om de rest van het verhaal te schrijven, een leven waarin verleden en heden worden verzoend voor een betere toekomst. Want als we de sporen van de wonden van onze voorouders in ons dragen, dragen we ook hun veerkracht en hun liefde.Het gezegde luidt dat onze familie in ons leeft. Daarom moet ervoor worden gezorgd dat voorouders, door middel van symbolische handelingen, de hulpmiddelen krijgen die hen zouden geholpen hebben de beproevingen te overwinnen. Zodat ze hun rechtmatige plaats in de stamboom zouden kunnen vinden. Op deze wijze leiden wij de familie die in ons leeft op het pad van verlichting en bevrijding.Psychogenealogie is populair in de context van persoonlijke ontwikkeling, maar ook om emotionele blokkades en psychosomatische stoornissen te behandelen. Als waardevol hulpmiddel om de gezinsdynamiek te begrijpen, maakt het met succes deel uit van een multidisciplinaire aanpak.Veel mensen getuigen van een geruststelling en van een beter begrip van zichzelf : door zich bewust te worden van de psychische erfenissen van hun voorvaderen, zijn ze in staat geweest zich de hulpbronnen van de boom toe te eigenen terwijl ze zich bevrijdden van gewichten die niet de hunne waren en zo opnieuw verbinding maakten met een meer stimulerend levenspad. Het is dus inderdaad een werk van emancipatie en individuatie in het heden dat de transgenerationele analyse voorstelt.Sophie du Fontbaré de Fumal, een talentontwikkelaar bij Ozratu en gepassioneerd door het onderwerp, is van mening dat deze methode nuttig kan zijn voor het overwinnen van repetitieve patronen (romantische mislukkingen, terugkerende financiële problemen, onverklaarbare ziektes), het beter begrijpen van de relatie met anderen en zichzelf, om zodoende toegang te krijgen tot een vorm van transgenerationele veerkracht.Sandrina d'Anethan en Sophie du Fontbaré de Fumal zullen aanwezig zijn op het "Overdrachtssalon" georganiseerd door de VAKB op 5 oktober 2025. Kom en luister naar hen om de effectiviteit en de voordelen van deze discipline te ontdekken.Wij danken graaf Pierre-Alexandre de Lannoy voor het schrijven van dit artikel.
Nieuws
De Belgische Cinema
Onze landgenoot Joseph Plateau, professor in de experimentele natuurkunde aan de Universiteit van Gent ontwikkelt in 1836 reeds een stroboscopisch apparaat, de fenakistiscoop , en levert hiermee een zeer belangrijke bijdrage tot de uitvinding van de cinematograaf door de Franse gebroeders Lumière in 1895, en dus ook tot het ontstaan van de filmindustrie. Op 1 maart 1896 vindt in een zaal in de Koninklijke Sint-Hubertusgalerijen te Brussel de eerste filmvoorstelling in België plaats.Tijdens de eerste helft van de vorige eeuw blijft de cinema bij ons het werkterrein van pioniers. Met hulp van de franse industrieel Charles Pathé richt Alfred Machin in 1910 een eerste filmstudio op. Als eerste filmproducer werkt Hypolyte De Kempeneer samen met de eerste vrouwelijke regisseur en actrice Aimée Navarra. Haar film Coeurs Belges kadert in een reeks patriottische melodrama’s waar de bescheiden Belgische filmindustrie na de Eerste Wereldoorlog op inzet. Graaf Robert de Wavrin de Villers-au-Tertre, etnoloog en ontdekkingsreiziger, leeft gedurende jaren tussen de indianen in Zuid-Amerika en legt op pellicule getuigenissen vast van verschillende culturen. De bekendste van zijn langspeelfilms zijn Au Centre de l’Amérique du Sud inconnue (1924) en Au Pays du Scalp (1931).Tijdens de jaren dertig experimenteren Charles Dekeukeleire, Henri Storck en Joris Ivens met nieuwe filmtechnieken en stichten de Belgische Documentaire School. Misère au Borinage van Storck en Ivens wordt als een eerste mijlpaal gezien. De Witte (1934) naar het boek van Ernest Claes volgt als succesvolle fictie-langspeelfilm. Regisseur Jan Vanderheyden maakt samen met Edith Kiel nog een hele reeks volkskluchten met acteurs als Gaston Berghmans, Jef Cassiers en Nand Buyl.Na de Tweede Wereldoorlog tot de jaren tachtig wordt het boerendrama een belangrijk genre. Tegelijkertijd drukken enkele cineasten hun persoonlijke stempel op de Belgische film en zorgen voor een eerste golf van internationale erkenning : Roland Verhavert (Meeuwen sterven in de haven,…), André Delvaux ( De man die zijn haar kort liet knippen, L’oeuvre au noir,..), Harry Kümel (Malpertuis,…) en Jacques Boigelot (Paix sur les champs).Hun films zijn meer eigentijds, vaak magisch-realistisch, een trend die zich voortzet. De oprichting van de eerste filmscholen in het begin van de jaren zestig brengt een nieuwe generatie cineasten voort. Bijzondere talenten als Chantal Akerman of Raoul Servais (Gouden Palm in Cannes met Harpya) zoeken hun eigen weg in de experimentele en animatiefilm. Robbe De Hert, Guido Henderickx en Patrick Lebon bouwen in Antwerpen aan het progressieve Fugitive Cinema. Marion Hânsel, Jean-Jacques Andrien en Michel Khleifi brengen wereldcinema.In de jaren tachtig ontstaat een meer persoonlijke en realistische manier van filmmaken. Onze cinema wordt langzaam volwassen en meer verscheiden. Producenten Pierre Drouot, Erwin Provoost en Dominique Jeanne brengen financieel-economisch structuur in de sector en zetten in op promotie. Het publiek vindt de weg naar de bioscoop voor zowel populaire films als auteursfilms : Brussels by Night ( Marc Didden), Crazy Love (Dominique Deruddere) , Toto le Héros en Le Huitième Jour ( Jaco Van Dormael) , Le Maître du musique en Farinelli (Gerard Corbiau), C’est arrivé près de chez vous (Benoît Poelvoorde, Remy Belvaux, André Bonzel) en Hector, Koko Flanel en Daens (Stijn Coninx). Na de Oscar voor beste korte animatiefilm voor Een Griekse Tragedie van Nicole Van Goethem in 1987, worden Le maître du musique en Daens genomineerd voor een Oscar voor Beste niet Engelstalige film. Met Rosetta winnen Luc en Jean-Pierrre hun eerste Gouden Palm op het filmfestival van Cannes.Na 100 jaar komt er eindelijk vaart in onze filmindustrie.De gebroeders Dardenne zijn nog steeds onze vaandeldragers, met vele talenten in hun kielzog. Te veel om allemaal op te sommen, naast de schitterende actrices en acteurs, producenten, componisten, creatieve en artistieke chefs en meesters in fotografie, montage, make-up, enz…die ons land rijk is.De Belgische Cinema is naast onze pralines, bier en chocolade een exportproduct met een kwaliteitslabel geworden. De film Jeanne Dielman, 23, quai du Commerce, 1080 Bruxelles (1975) van Chantal Akerman werd In december 2022 door het Britse tijdschrift Sight&Sound uitgeroepen tot de beste film aller tijden.Van grote populariteit of regelmatig financieel succes in het buitenland kunnen we helaas nog niet spreken maar binnen het internationale festivalcircuit wordt er erg uitgekeken naar nieuw Belgisch werk. Lukas Dhont (Close, Girl,..) , Baloji (Augure) en Felix Van Groeningen (The broken Circle Breakdown, De acht Bergen,..) en anderen creëren grote verwachtingen. Het regent af en toe prijzen en Oscarnominaties zijn geen uitzondering meer.Recent wonnen de gebroeders Dardenne nogmaals enkele prijzen op het filmfestival van Cannes met Jeunes Mères. En de schitterende documentaire Sountrack to a Coup d’Etat van Johan Grimonprez werd dit jaar genomineerd voor een Oscar in de Categorie Beste Documentaire. Als Belgische co-productie won Flow in 2025 de Golden Globe en Oscar voor Beste Animatiefilm.Film kost veel geld. In Europa wordt film beschouwd als een cultureel artistiek product en gesubsidieerd, in tegenstelling tot de filmindustrie in de Verenigde Staten die op de eerste plaats puur economisch top-entertainment is. In ons land heeft elke Gemeenschap verschillende fondsen opgericht om eigen producties te steunen. Maar de budgetten zijn en blijven te beperkt. Daarnaast werd het Tax Shelter-systeem door de Overheid ingevoerd als fiscale maatregel om privé-investeringen mogelijk en aantrekkelijk te maken.De Kinepolisgroep is dan wel wereldwijd bekend, met de komst van de internationale streamingplatformen is de filmbeleving volledig geheroriënteerd. De grote spelers bepalen hoe langer hoe meer wat er wel of niet gemaakt wordt : alles moet sneller of goedkoper en onze nationale omroepen kunnen de trend niet volgen.Goede films maken is een kunst, een combinatie van verhaal, vertelling, acteren, fotografie, beweging, decors, kostuums, muziek, geluid en montage, om het geheel om te toveren tot een aangrijpende en meeslepende belevenis op een groot wit doek. Film is magie, een spiegel, een reflectie van emoties en verlangens, geeft inzichten en maakt nieuwsgierig, verbindt mensen en culturen, iets wat de wereld dringend en steeds meer nodig heeft.Er is zeer veel jong talent en het laatste decennium zochten en vonden vele jonge regisseurs en enkele acteurs hun weg in het buitenland. Om onze eigen verhalen te kunnen blijven vertellen, onze cultuur van open geest, verbeelding en creatieve vrijheid te beschermen, en onze jonge talenten niet te verliezen is er dringend nood aan nieuwe vormen van financiering.Baron Stijn Coninx, regisseur-scenarist ( Daens, Hector, Koko, Flanel, When the light comes, Soeur Sourire, Marina, Niet Schieten,….) was gedurende 28 jaar verbonden als hoogleraar aan het RITCS en docent aan het INSAS, en is ondervoorzitter van Cinematek, het Koninklijk Belgisch Filmarchief.
Psychogenealogie: een erfenis die men niet kan weigeren...
Psychogenealogie werd ontwikkeld in de jaren 70 en behandelt emotionele en gedragsmatige overdrachten binnen de families.Een van de belangrijkste concepten van deze discipline is gebaseerd op het idee dat de emotionele belasting van belangrijke gebeurtenissen die onze voorouders hebben meegemaakt (onopgeloste rouw, familiegeheimen, faillissementen, tragedies of stilzwijgende geboden die de psyche vormgeven) van de ene generatie op de andere kan worden overgedragen en ons leven kan conditioneren, waardoor het ontstaan van repetitief gedrag, onverklaarbare angsten of psychosomatische symptomen wordt bevorderd.Psychotherapeute Anne Ancelin-Schützenberger maakte het ontstaan van de theorie en de ontwikkeling van deze therapeutische methode in Frankrijk mogelijk en vond het genosociogram uit. Dit bestaat uit een diagram met eigen grafische codes, die familiale genealogie, emotionele banden en historische, sociaal-culturele en economische omgevingen met elkaar verbindt.Maar het is cruciaal op te merken dat recente ontwikkelingen op het gebied van biologie en neurowetenschappen, opwindende perspectieven hebben geopend voor de psychogenealogie.Allereerst onthult epigenetica dat onze genen kunnen evolueren als reactie op externe gebeurtenissen, waaronder trauma’s. En de neurowetenschappen leren ons dat de hersenen, dankzij hun neuroplasticiteit, het vermogen hebben om oude toxische patronen te herprogrammeren en zodoende nieuwe, meer constructieve patronen op te bouwen. Door samen te werken verklaren deze drie disciplines hoe onze levenservaringen en die van onze voorouders ons gedrag beïnvloeden en hoe het mogelijk is om ons ervan los te maken.Volgens barones Sandrina d'Anethan, een ervaren psychogenealoge opgeleid bij Agnès Paoli (Mon Arbre Génial - Logique) en Bruno Clavier (Le Jardin d'Idées), vormen de existentiële of feitelijke moeilijkheden waarmee de persoon die raadpleegt wordt geconfronteerd, het uitgangspunt van zijn/haar benadering. De voorstelling die hij/zij heeft van de familiegeschiedenis en het verhaal dat hij/zij eruit haalt, maakt het mogelijk om de sterke en levendige capaciteiten van de afstamming te identificeren, maar ook de spanningen en de oplossingen die bedacht werden om het voortbestaan ervan te verzekeren.Bijzondere aandacht voor de keuze van voornamen en beroepen, verjaardagen of repetitieve situaties op significante leeftijden, dit alles benadrukt de onderlinge afhankelijkheden tussen individu’s van hetzelfde familiaal systeem, die hen kunnen beletten zich vrij te ontwikkelen. Zodra de bestaande banden die ons belemmeren herkend zijn, is het mogelijk om er ons welwillend van los te maken... en om de rest van het verhaal te schrijven, een leven waarin verleden en heden worden verzoend voor een betere toekomst. Want als we de sporen van de wonden van onze voorouders in ons dragen, dragen we ook hun veerkracht en hun liefde.Het gezegde luidt dat onze familie in ons leeft. Daarom moet ervoor worden gezorgd dat voorouders, door middel van symbolische handelingen, de hulpmiddelen krijgen die hen zouden geholpen hebben de beproevingen te overwinnen. Zodat ze hun rechtmatige plaats in de stamboom zouden kunnen vinden. Op deze wijze leiden wij de familie die in ons leeft op het pad van verlichting en bevrijding.Psychogenealogie is populair in de context van persoonlijke ontwikkeling, maar ook om emotionele blokkades en psychosomatische stoornissen te behandelen. Als waardevol hulpmiddel om de gezinsdynamiek te begrijpen, maakt het met succes deel uit van een multidisciplinaire aanpak.Veel mensen getuigen van een geruststelling en van een beter begrip van zichzelf : door zich bewust te worden van de psychische erfenissen van hun voorvaderen, zijn ze in staat geweest zich de hulpbronnen van de boom toe te eigenen terwijl ze zich bevrijdden van gewichten die niet de hunne waren en zo opnieuw verbinding maakten met een meer stimulerend levenspad. Het is dus inderdaad een werk van emancipatie en individuatie in het heden dat de transgenerationele analyse voorstelt.Sophie du Fontbaré de Fumal, een talentontwikkelaar bij Ozratu en gepassioneerd door het onderwerp, is van mening dat deze methode nuttig kan zijn voor het overwinnen van repetitieve patronen (romantische mislukkingen, terugkerende financiële problemen, onverklaarbare ziektes), het beter begrijpen van de relatie met anderen en zichzelf, om zodoende toegang te krijgen tot een vorm van transgenerationele veerkracht.Sandrina d'Anethan en Sophie du Fontbaré de Fumal zullen aanwezig zijn op het "Overdrachtssalon" georganiseerd door de VAKB op 5 oktober 2025. Kom en luister naar hen om de effectiviteit en de voordelen van deze discipline te ontdekken.Wij danken graaf Pierre-Alexandre de Lannoy voor het schrijven van dit artikel.
Het Kasteel van Wijnendale
Interview met Jonkheer (Jérôme) Matthieu de WynendaeleHartelijk dank dat u op 11 mei jongstleden de West-Vlaamse leden van de VAKB hebt ontvangen op het kasteel van Wijnendale. Het gaf ons de kans om dit prachtig erfgoed te ontdekken of te herontdekken.Kunt u de geschiedenis van het kasteel van Wijnendale samenvatten in drie zinnen?Het kasteel van Wijnendale ligt in Torhout, in West-Vlaanderen. Het werd aan het einde van de 11de eeuw gebouwd door de graaf van Vlaanderen, Robrecht de Fries. In duizend jaar tijd ging het kasteel over in vele handen : de graven van Vlaanderen, de graven van Namen, de hertogen van Kleef, de heren van Ravenstein, de Palts-Neuburgers, enz. In 1833 werd het domein gekocht door de Brusselse bankier en verzekeraar Josse-Pierre Matthieu, medeoprichter van de Generale Maatschappij. Ik ben de zesde generatie. Twee markante historische feiten die hier plaatsvonden, verplichten mij de grens van drie zinnen te overschrijden : Maria van Bourgondië overleed in 1482 aan de gevolgen van een val van haar paard in het bos van Wijnendale. En op 25 mei 1940 vond hier het onderhoud plaats tussen koning Leopold III en vier van zijn ministers, waarna de koning weigerde hen naar het buitenland te volgen.Wanneer hebt u het beheer van dit familiebezit op u genomen?Sinds 2016 hielp ik mijn vader bij het beheer van het domein. Toen hij in juni 2021 op 91-jarige leeftijd overleed, en mijn moeder hem vier maanden later volgde, wist ik dat het mijn beurt was. Ik ben hun enige zoon, dus het stond sinds mijn geboorte vast dat ik Wijnendale zou overnemen. Dat was een opvoedingsprincipe, een evidentie, maar zoals bij alle evidenties, stond ik daar niet bij stil. Ik ben getrouwd met een geweldige vrouw en we woonden en werkten in Brussel. Ik was advocaat, net als mijn vrouw, en werkte daarna in de vastgoedsector. En toen, in 2021, kwam Wijnendale plots volledig op mijn pad. Ik begreep snel dat het beheer van het domein meer dan een fulltime job zou worden, en besloot mij er volledig aan te wijden – met de instemming van mijn vrouw en mijn twee zonen, die mij steunen en mijn passie voor Wijnendale begrijpen. Die steun is uiteraard onmisbaar. En dit nieuwe werk maakt mij bijzonder gelukkig. Op je 55ste je leven volledig omgooien is fantastisch : het gaf me een nieuwe energie en andere waarden.Veel West-Vlamingen kennen Wijnendale via het museum. Bestaat dat nog?Mijn vader had een overeenkomst gesloten met de stad Torhout om in een deel van het kasteel een museum onder te brengen, gewijd aan de geschiedenis ervan en aan het “dramatisch onderhoud van Wijnendale” in mei 1940. Dat museum werd opgericht in 1982, maar was verouderd en had investeringen nodig. De bezoekersaantallen waren laag, en de coronacrisis betekende het definitieve einde. De stad sloot het museum in september 2021.Dat viel net samen met het moment waarop u Wijnendale overnam. U hebt zich toen vast afgevraagd hoe u zo’n domein nieuw leven kon inblazen?Het doel is eenvoudig : Wijnendale economisch leefbaar maken, terwijl wij er ook kunnen blijven wonen. Een familiebezit beheren en onderhouden is een job, maar het mag geen last worden. Aangezien alles beschermd is, ontvangen wij subsidies. Dat helpt ons enorm, maar verplicht ons ook tot samenwerking met het ANB (Agentschap voor Natuur en Bos) en Erfgoed (het Agentschap Onroerend Erfgoed). Staatssteun gaat gepaard met een pak administratie… Daarnaast beheer ik 110 hectare landbouwgrond en 110 hectare bos. Mijn landbouwactiviteit is dus belangrijk.En dan was er nog een “magische” ontmoeting…Inderdaad. Simon de Merode en zijn productiebedrijf Historalia waren op zoek naar kastelen om er Kerstmagie te organiseren. Die ontmoeting is bepalend geweest. Ik had eerder de voorstelling 1830 gezien, die Simon produceerde op het kasteel van Westerlo, en vond het prachtig. Het werd mijn doel om dergelijke voorstellingen ook op Wijnendale te brengen. Dat grote project werd werkelijkheid in de zomer van 2023 met de voorstelling Marie-Antoinette en was een enorm succes. Waar het museum 3.000 bezoekers per jaar trok, kwamen er 23.000 mensen kijken naar het levensverhaal – in muziek en zang – van koningin Marie-Antoinette. Die eerste voorstelling van Historalia was een hemels geschenk voor Wijnendale. Wat Simon doet, is gewoonweg fantastisch.Dus kunnen we deze zomer in Wijnendale al een op voorhand het 200-jarig bestaan van België vieren?Inderdaad. De musical 1830 zal er opgevoerd worden van 14 augustus tot 6 september 2025. Er komen overdekte tribunes achter het kasteel, dat als decor zal dienen. Elke toeschouwer krijgt een hoofdtelefoon, wat zorgt voor een uitstekende geluidskwaliteit. We hopen op 30.000 toeschouwers, bijna 1.800 per avond… Natuurlijk zorgen de voorstellingen van Simon voor wat ‘cement tussen mijn stenen’, maar de echte beloning is voor mij de glimlach van de bezoekers wanneer ze Wijnendale verlaten. Dat is echt magisch !Interview afgenomen door Marie-Pierre d’Udekem d'Acoz
Jean Ferrat zong: "De vrouw is de toekomst van de man". Wat een mooie gelegenheid om in onze turbulente wereld, vragen te kunnen stellen aan Anne-Claire de Liedekerke, voorzitster van de vereniging Make Mothers Matter - MMM. Met overtuiging, duidelijkheid en een warme en waardevolle vastberadenheid stemde zij ermee in om onze vragen te beantwoorden.
Hoe is deze MMM-beweging tot stand gekomen?Make Mothers Matter is een vereniging zonder politieke of religieuze overtuiging, geboren in 1947 bij UNESCO, in een naoorlogse context: tijdens de oorlog, toen mannen en veel kinderloze vrouwen aan het front streden, waren het de moeders die "de boel draaiende hielden", door te zorgen voor de boerderijen, de winkels, de bedrijven... bovenop het huishouden en de opvoeding van de kinderen. Zij moeten alles beheren. Het was naar aanleiding van het internationale congres "La mère, ouvrière du progrès humain", georganiseerd bij UNESCO, dat de Wereldbeweging van Moeders omgedoopt werd tot Make Mothers Matter – MMM.MMM verdedigt de vrouwen die moeder zijn en waardeert hun rol in het gezin en in de samenleving. MMM nodigt ons onvermoeibaar uit om zich ervan bewust te worden dat moeders actoren zijn van verandering voor een betere wereld en dat hun actie een impact heeft die veel verder reikt dan de familiale kring."Als moeders gesteund en erkend worden," zegt u, "zijn zij actoren van verandering", wat zou dan hun rol zijn?Het feit dat wij de rol van moeders erkennen, betekent dat wij ook het concept "CARE" (een allesomvattend woord voor "zorgen voor") verdedigen. Dit WERK van zorg en onderwijs (het is echt "werk", ook al is het onbetaald!) is heel erg belangrijk om het familiaal en sociaal evenwicht te behouden! Het is werk dat onzichtbaar gemaakt wordt en toch gaan daarachter economische, ontwikkelings-, sociale rechtvaardigheids-, gelijkheids- en zelfs vredeskwesties schuil. Op een symposium in Bangladesh hoorde ik deze kreet uit het hart van vrouwen die dezelfde was als die van moeders in ons land: "Wij vragen om ERKENNING voor ons werk in ons gezin!" Het is zo noodzakelijk en voor de hand liggend, want "probeer het eens zonder moeders"! In een wereld van betaalde arbeid "begint de echte loonkloof bij de geboorte van het eerste kind...”. En dit is een groot onrecht voor moeders die zich maar al te vaak in de armste categorie van de bevolking bevinden. Deze vaststelling werd in het leven geroepen door Claudia Coldin, een Amerikaanse onderzoekster en Nobelprijs voor economie in 2023. Maar MMM beweert dit al heel lang!Wat zijn de belangrijkste actiegebieden van MMM?De opwaardering van het gezinswerk van “zorg en onderwijs” die een reële impact heeft op de toekomst van landen; de ontwikkeling in de vroege kinderjaren vanwege het belang van een affectieve en emotionele basis; het combineren van gezins- en beroepsleven; de mentale gezondheid van moeders, vaak de uitputting nabij, wegens de zware belasting van gezin en werk. Want overal zijn het de moeders die het meest voor de kinderen zorgen. Ze zijn soms ook het slachtoffer van geweld, terwijl ze – wat een geweldige paradox – de macht hebben om vrede te bevorderen en de waarden van sociale cohesie bij te brengen. Ten slotte de inzet van vaders, een essentiële hefboom om de situatie te veranderen door zich meer in te zetten in de zorg voor en het onderwijs van kinderen.Hoe kan een moeder erin slagen om het gezins- en beroepsleven te verenigen? Hoort de arbeidswereld deze dringende vraag?Sinds het begin van het industriële tijdperk zijn gezinnen zich blijven aanpassen aan de arbeidswereld. Vandaag de dag moet de arbeidswereld zich aanpassen aan gezinnen. Dit is van vitaal belang voor onze samenlevingen. Het is een kwestie van beseffen dat op bepaalde momenten prioriteit moet worden gegeven aan het gezin. Het ontwikkelen van flexibiliteit op het werk en van deeltijds werk; De intrede in de arbeidsmarkt vergemakkelijken door de vaardigheden die door het gezinswerk zijn verworven, te waarderen. De diversiteit van beleidsvormen en maatregelen moet gepaard gaan met de diversiteit van de keuzes en mensen.MMM werkt ook in partnerschap met andere organisaties. Hoe?MMM is een wereldwijde vereniging met een netwerk van partnerverenigingen die ter plaatse optreden met en voor moeders. MMM hoort de stemmen van moeders en laat ze ook horen: we horen wat moeders in verschillende landen zeggen en herhalen dit op het niveau van internationale instellingen om wetten en maatregelen tot stand te brengen die een antwoord bieden op de uitdagingen waarmee moeders worden geconfronteerd.De kracht van MMM is het feit dat wij bruggen slaan tussen moeders en beslissers. Ons doel is om moeders te ondersteunen met een diepgaande en blijvende impact op hun kinderen, hun families en meer in het algemeen op de samenleving als geheel.Thomas d'Ansembourg schreef dat "een gepacificeerde burger een pacificerende burger is". Wat een sterke evidentie om zonder voorbehoud aan onze samenleving aan te bieden. Door zijn inzet, zijn juiste woorden en zijn bezorgdheid om moeders te verenigen, probeert MMM deze evidentie continu en met een flinke dosis enthousiasme te verbeteren!Wij danken gravin Emmanuel de Ribaucourt voor het schrijven van dit interview.
In het hotel de Gaiffier d'Hestroy in Namen, waar het museum van oude Naamse kunsten is gevestigd, debuteert de tentoonstelling LOUISE D'ORLÉANS, eerste koningin der Belgen: een romantisch lot.
De heer Julien de Vos is voor de Provincie Namen directeur van de Dienst Musea en Cultureel ErfgoedPhilippe de Potesta: geachte heer de Vos, is er een verschil tussen de tentoonstelling over Louise d'Orléans die in Chantilly plaatsvond en de tentoonstelling die momenteel tot half juni in Namen loopt?Julien de Vos: de tentoonstelling in het Musée Condé in Chantilly was een gelegenheid om de bijzondere plaats die Louise innam in het koninklijk huis van Orléans op te roepen en om het belang ervan op een bepaalde manier te rehabiliteren, met een bijzondere nadruk op de smaken en de passies die ze van haar ouders had geërfd. De tentoonstelling in Namen voegt een aanvullende, meer persoonlijke component toe aan deze eerste presentatie, niet alleen dankzij de geschriften van de vorstin (haar overvloedige correspondentie, haar schetsboeken, haar "schoolmeisjes"-oefeningen, haar reisnotitieboekjes, enz.), maar ook dankzij de hulp van voorwerpen en souvenirs die zij verzamelde of zelf maakte. Zo onthult de scenografische rondleiding bijvoorbeeld voor het eerst juwelen en sentimentele voorwerpen, maar ook sculpturen, tekeningen en aquarellen die de eerste koningin der Belgen zorgvuldig in haar appartementen bewaarde in romantische portefeuilles of albums. De voorgestelde stukken, die nog nooit tevoren tentoongesteld waren, zijn dus talrijker en diverser om met bescheidenheid de intimiteit van Louise te ontdekken, vanaf haar passie voor de Middeleeuwen en zijn kastelen, tot haar Belgische verbondenheid en de gevechten die haar visie op de koninklijke functie hebben gesmeed. Aan het einde van het bezoek, ver van de visie van een zichzelf wegcijferende vrouw en een vergeten koningin die de herinnering al te vaak heeft achtergelaten, wordt Louises persoonlijkheid aan de bezoeker onthuld zoals die er destijds uitzag: een icoon voor België die haar beschermengel werd, een eerste koningin der Belgen die het lot van een romantische heldin kende.Ph de P: Is er onder de tentoongestelde stukken eentje die een bepaalde emotie oproept?J de V: Het tentoongestelde object dat voor mij en voor de bezoekers de meeste emotie opwekt, is ongetwijfeld de gouden armband met de medaillons in de vorm van hartjes, met daarin het haar van Louises naaste familieleden. Dit kostbare juweel, dat de Koningin der Belgen in staat stelde innig dicht bij haar dierbaren te blijven, werd op 3 april 1844 door koningin Victoria van Engeland geschonken ter gelegenheid van de verjaardag van Louise. Het maakt deel uit van de lange romantische traditie van sentimentele sieraden die gebruikt werden als kostbare reliekhouders, naar believen meegenomen door Louise tijdens haar uitstapjes of, vaker, gedragen in de privacy van haar appartementen. Ze zijn de belichaming van de hechte banden en van de familiale herinneringen die de leden van de prinselijke hoven graag opriepen, door dergelijke voorwerpen aan te bieden en uit te wisselen. De miniaturisten, makers van deze sentimentele juwelen, waren bijzonder gezochte kunstenaars, in zoverre dat de kostbaarheid van de gouden recipiënten - vaak versierd met edelstenen - kon worden gecombineerd met het gebruik van miniaturen, gemaakt door de grootste kunstenaars, van wie de beroemdste ongetwijfeld William Charles Ross is. Geïnspireerd door de officiële portretten van Franz Xaver Winterhalter, concentreerde de miniaturist zich op het behoud van alleen maar de ogen, die als "de stem van de ziel" werden beschouwd. En het is deze overvloed van pupillen die opvalt, terwijl in verschillende van deze medaillons bepaalde inscripties soms de "eigenaar" van het oog identificeren. In andere gevallen wordt de voornaam op het deksel gevormd door het gebruik van acrostichons, waarbij de initiaal van elke steen een zeer specifieke letter vertegenwoordigt. De kostbaarheid van deze twee objecten, intiem en vertrouwd, werpen een ontroerend licht op de gevoelens die de koningin in haar dagelijks leven ervaart. Het zijn de onderzoekingen, die in nauwe samenwerking met het Musée Condé werden uitgevoerd, die het mogelijk maakten om niet alleen geschiedenis van deze stukken terug te vinden en te traceren, maar ook om de stukken zelf te verwerven. Zij zijn nu eigendom van het museum van Chantilly en zijn dus toegetreden tot de collecties waarvan het ontstaan gevormd werd door Louises eigen broer, de hertog van Aumale Henri d’Orléans.Hartelijk dank aan de heer de Vos, een man met een passie voor geschiedenis, voor zijn uitleg die ons echt zin geeft om deze fascinerende tentoonstelling over onze eerste koningin te ontdekken op de prestigieuze plaats die het hotel de Gaiffier d'Hestroy is, in het centrum van Namen. Tentoonstelling geplaatst onder de Hoge Bescherming van Hare Majesteit de Koningin.Tentoonstelling geplaatst onder de Hoge Bescherming van Hare Majesteit de Koningin.Philippe de Potesta
Evenementen
Provinciaal Comité Antwerpen
De Voorzitter en het Comité van de Provincie Antwerpen nodigen de leden van de provincie uit voor een exclusief bezoek aan een icoon van ons Antwerps erfgoed: de historische en wereldberoemde Stokerij van het Elixir d’Anvers. Bereid volgens het originele recept van 1863 van F.X. de Beukelaer, op basis van tientallen kruiden, enkel gekend door twee ingewijden. Datum: donderdag 19 juni 2025 Ontvangst: 18u30 – Start bezoek: 18u45Gevolgd door een ‘walking eat & drink – get together’Adres: Haantjeslei 132, 2018 AntwerpenDeelname: €35 pp – betaling = inschrijvingInschrijven vóór 10 juni via overschrijving op BE93 0689 5590 9967Mededeling: Elixir d’Anvers – naam en voornaam van de deelnemersContact: antwerpen@anrb-vakb.be
JNB-JBA : Kleiduivenschieten
JBA nodigt je uit voor een parcours kleiduifschieten in de Club Bouvignois by Dinant op zaterdag 21 juni. Afspraak om 9u40 voor een parcours van twee uur. Beperkte plaatsen!
Provinciaal Comité van de 2 Luxemburgs
De Voorzitster en het Comité van de 2 Luxemburgs van de VAKB nodigen u graag uit op hun jaarlijkse afspraak: een lezing door Baron Édouard de Fierlant Dormer: "Venerie, een onbekende jachtpraktijk" Locatie: bij Baron en Barones de Fierlant Dormer – Zaal Hermès, Kasteel van Freux – Rue du Suzerin 49, 6800 Libramont-ChevignyDatum: zondag 14 september 2025Programma: 10u30: ontvangst – 11u: lezing & bezoek aan de kennel – 13u: aperitief en lunch
Onze Zoekertjes
Wilt u iets te koop aanbieden? Bent u op zoek naar de woning van uw dromen om te huren of te kopen? Heeft u een speciale dienst nodig?
Ontdek de rubriekszoekertjes van onze leden en voeg zelf uw zoekertjes toe.
Privatiseer het huis
De grote zaal
De Grote Zaal staat in het middelpunt van alle actie. Zij is versierd met een prachtige renaissanceschouw, wandtapijten van Aubusson en kroonluchters in Louis XV stijl, die de luchters van de Mazarine-bibliotheek nabootsen. Een zeer mooie trap leidt naar boven. Het is op deze magische plek dat de meest memorabele gebeurtenissen van de vereniging zijn ontstaan, wat gezorgd heeft voor onvergetelijke momenten voor sommige van onze leden.
De lounge van de jongeren
De JBA lounge is een polyvalente zaal. Deze gezellige en feestelijke ruimte is beschikbaar voor uw feesten of uw "lounge" momenten.
Vergaderzalen
Als lid kunt u onze vergaderzalen - en zelfs het hele gebouw voor grotere feesten - privatiseren. Caroline Siraut en haar team helpen u om de kleinste details om te toveren tot een onvergetelijke ervaring.
De eetkamer
Grenzend aan de grote zaal vindt men de eetkamer, een prachtige ruimte van bijna 70 m². De lambrisering aan de wanden verleent een uniek karakter aan deze ruimte.Een tweede, zeer discrete deur maakt het de cateraar mogelijk om alle gasten te kunnen bedienen zonder de circulatie van de genodigden te belemmeren.
De chinese lounge
De Louis XV-lounge met panelen in Chinese stijl bevindt zich op het gelijkvloers en geeft uit op het terras van het huis. Het parket is er verfraaid met mahoniehouten inlegstukken.
De bibliotheeklounge
De bibliotheeklounge, aan de ingang links, is een intieme en verfijnde ruimte. De kamer is versierd met houtwerk en volle boekenrekken, uitnodigend tot ontspanning of een gesprek. Een tweede - discrete - deur leidt naar de grote zaal en versterkt zodoende de doorstroming en de circulatie op het gelijkvloers.De bibliotheeklounge leent zich perfect voor diners in kleine groepen, waar u een gezellig moment kunt delen in een gedempte en warme sfeer.
Steun ons
Ontdek hoe u in alle vertrouwen diegenen kunt steunen die het echt nodig hebben.
U kunt werkelijk een verschil betekenen door SOLIDARITAS te steunen.
Uw gift is waardevol en wij zijn er u erkentelijk voor.
Een donatie doen